| …..Voor de ingang van Tumbling Rock Cave stond een hek met een stevig hangslot daarop. Tom opende het hek, en drukte ons op het hart dat we toch vooral de code van het hangslot niet moesten vergeten. Nee hoor, die code zat veilig en wel opgeslagen in mijn hoofd (en, voor de zekerheid, ook nog op een briefje dat in mijn broekzak zat). En of hij nog even een foto van ons mocht maken, voordat we de grot ingingen. Natuurlijk mocht dat, hartstikke leuk om dit speciale moment even te vereeuwigen. Nadat we Tom hadden beloofd om hem een e-mail te sturen op het moment dat we weer veilig en wel in de bewoonde wereld zouden arriveren kropen we de grot in, en sloot hij hek én hangslot achter ons. Ja, we krópen de grot in. Want de ingang was hartstikke laag, we moesten op onze handen en knieën naar binnen toe….. ….. We namen uitgebreid de tijd om te kijken waar we terecht waren gekomen, met onze lampen beschenen we de hele entourage. We stonden op een brede rotsrichel waarover we naar rechts toe zouden kunnen lopen, iets beneden ons lag het ondergrondse riviertje, en aan de overzijde daarvan zagen we een massieve rotswand met ook een rotsrichel die er makkelijk begaanbaar uitzag. ’t Mooiste gedeelte van deze grote ruimte bevond zich uiterst rechts, daar had een kleurrijke druipsteenrotslaag zich over het riviertje heen gekruld. Wat een apart gevoel was dat zeg, om hier zo te staan. Niet ‘alleen óp de wereld’, zoals we het tijdens onze zuidwest-reizen vaak hadden meegemaakt, maar ‘alleen ónder de wereld’. Echt fantastisch!! ….. Wil je het volledige reisverslag lezen? Klik dan hier. |
