| …… Het lijkt wel of ze in het zuidwesten de gulden middenweg niet kennen. Een paar dagen geleden stond de zon ’s ochtends even na 7 uur al flink te branden (bij Anniversary Canyon), maar hier, dicht bij Kanab, liepen we op datzelfde tijdstip van de dag te rillen van de kou. Ik had een t-shirt en een vest aan, en dat was veel te weinig….. Zelfs van het lopen over de zandduinen kreeg ik het maar niet warm. We waren nog maar enkele minuten onderweg toen we ineens een apart geluid hoorden….. dat leek toch wel verdacht veel op het huilen van een coyote!! ’t Gaf me een heel unheimisch gevoel, ik bleef gespannen luisteren of het geluid niet dichterbij kwam. Nee, dat kwam het niet….. Een tijdlang bleven we het horen, toen werd het geluid zwakker en stierf het weg. Ondanks dat ik me niet echt op m’n gemak had gevoeld, was het tegelijkertijd toch ook een heel mooie ervaring. Het heeft wel iets hoor, om al lopend over de met struikjes begroeide duinen begeleid te worden door het gehuil van een coyote. Omdat we onderweg nergens hoefden te stoppen voor het maken van foto’s, vorderden we gestaag. En precies een uur nadat we aan onze hike waren begonnen, zagen we de wash waarin we af moesten dalen. Die lag nog best diep beneden ons. Maar gelukkig is afdalen vanaf een zandduin heel eenvoudig, bij elke stap die we zetten zakten we vanzelf een stuk omlaag. Beneden in de wash gingen we linksaf, het was nu nog zo’n 10 minuten lopen tot aan de ingang van Red Slot Canyon. De prachtige ingang, met dieprode rotswanden aan de linkerzijde, en de net wat lichter getinte uit laagjes opgebouwde rotswand aan de andere kant. Met daarop wat donkergroene begroeiïng, wat het plaatje nog wat mooier maakte. Al direct bij die ingang werd ik helemaal verliefd op deze canyon….. Wil je het volledige reisverslag lezen? Klik dan hier. |
