| ….. En zo stonden we dan toch eindelijk beneden in Road Canyon. En vanaf dit punt was het vinden van de juiste route heel eenvoudig, we moesten gewoon de canyon volgen. De trail was verrassend leuk, overal lagen kleine rotsblokken en stonden struiken en we moesten steeds zoeken waar we nou overheen moesten klimmen of langs af moesten wringen. Nergens moeilijk of lastig, maar allemaal net wel wat leuker dan zomaar rechttoe rechtaan lopen. Na ongeveer 1 kilometer zagen we het herkenningspunt waarnaar we op zoek waren: een robuuste donkerrode hoodoo. We wisten dat we ons doel nu heel dicht waren genaderd. En ja hoor, daar was de ruïne, een meter of 20 boven ons in een rotswand-richel. We moesten nu nog wel via die rotswand omhoog klimmen, dat bleek vooral een kwestie van goed vooruitkijken te zijn. Zodat we niet ergens op een plekje belandden vanwaar we niet verder omhoog zouden kunnen. Hans heeft daar een veel betere kijk op dan ik, dus ik liet hem het speurwerk doen en klom daarna netjes achter hem aan. Je hebt van die momenten tijdens een reis die net wat extra’s hebben. En dit was er dus zo een, ik heb intens genoten van ons verblijf daar boven bij de kleine Fallen Roof Ruin. De prachtige Cliff Dwelling, de weidse blik over de omgeving, de intense rust en stilte….. geweldig was het daar. Echt een van de hoogtepunten van onze vakantie. We hebben er lekker een tijdje zitten te genieten, daarna was het weer tijd voor de terugweg. Die overigens heel wat sneller verliep, we waren netjes binnen de geplande drie kwartier terug bij de auto. Wil je het volledige reisverslag lezen? Klik dan hier. |
